Opis

„Na początku lata – oczywiście następnego, licząc od dnia wypadku – nikt już chyba by się nie domyślił, jak wielkie nieszczęście dotknęło rok temu brzozę. Brzoza i sosenka stały obok siebie jak dwie siostry: jedna wyprostowana, z piękną koroną igieł, ale jakby za mała na swój wiek, a druga wykrzywiona w kierunku sosenki, z pięknym wodospadem liści nad nią.

W ten właśnie sposób chroniły siebie nawzajem: sosna zabezpieczała brzozę przed złamaniem, a brzoza otulała sosnę cieniem przed nadmiernym słońcem. Obie były zadowolone ze swojego położenia. Wzajemnie sobie pomagały, dzięki czemu zaprzyjaźniły się i od tej pory nie czuły się samotnie. A na dodatek brzoza i sosenka były dumne z siebie, że dały sobie radę, pomimo nieszczęśliwego zdarzenia sprzed roku.

Las także je podziwiał, ponieważ poradziły sobie w sytuacji, o której po ulewie drzewa mówiły, że jest beznadziejna i że prędzej czy później obie zginą z wyczerpania. Tymczasem nie tylko się uratowały, ale rosły, mężniały i były silniejsze niż kiedykolwiek.”