Opis

Krótka opowieść o tym, jak niewiele potrzeba do szczęścia.

Czy można być samotnym, nawet wtedy gdy żyje się wśród przyjaciół? Na to pytanie wkrótce będzie musiała sobie odpowiedzieć grupka młodych ludzi, którzy właśnie planują wspólny wyjazd na Maderę. Podczas podróży odkryją nie tylko niezapomniane widoki, ale też uczucia, jakich do tej pory nie doświadczyli. Może się okazać, że to, co na pozór piękne, skrywa w sobie kłamstwo, a miłość jest tylko przykrywką dla strachu przed rozstaniem... Ich szalone i pełne intensywnych doznań wakacje zakończą się w sposób, którego żadne z nich nie przewidziało - zderzeniem z pandemiczną rzeczywistością Warszawy. Czy mimo wszystko zdołają uporać się z traumami i odnaleźć spokój ducha?

Zuza znalazła się na Maderze, bo chciała nieco potrząsnąć swoim życiem, wyrwać się codzienności i zobaczyć nowe miejsca. Ta wyspa, wyłaniająca się z Atlantyku jak czarodziejski ogród, kusiła ją od lat. Dlatego, gdy tylko nadarzyła się sposobność wyjazdu, spakowała walizkę i czekała na chwilę, w której koła samolotu dotkną płyty lotniska w Funchal.

Dorota Stachura – urodziła się w 1990 roku w Warszawie. Absolwentka europeistyki oraz studiów latynoamerykańskich na Uniwersytecie Warszawskim. Wielokrotna laureatka „Przeglądu Twórczości Literackiej Dzieci i Młodzieży”. Jej wiersze ukazały się w zbiorach „Przyjacielu, gdzie jesteś” (1999), „Kocham, lubię, szanuję” (2001), „Kobiety w nauce, sztuce i kulturze” (2002), „Wspomnienia rodzinne” (2003). Współautorka antologii „Zemsta jest kobietą” (2011). W czasach studenckich współpracowała z redakcją uniaeuropejska.org. Laureatka konkursu „Euro – ratunek czy katastrofa” organizowanego przez Fundację Koncept Europa i Komisję Europejską (2012).
Prywatnie miłośniczka podróży, języków obcych (biegle posługuje się kilkoma) i sportu. Jest licencjonowanym sędzią narciarskim.