Opis

Od teraz nikt nie jest tym, za kogo się podaje.

W XIX-wiecznej Anglii, gdzie wydawałoby się, że wszyscy zajęci są swoimi sprawami, zaczyna dziać się coś niesamowitego, przekraczającego ludzkie pojęcie i dotykającego wszystkich bez wyjątku.

Ci, którzy dotąd prowadzili własne bitwy, zostają wciągnięci w niebezpieczną grę. W wojnę, którą bałaby się rozpocząć sama Królowa, a której wynik może zmienić wszystko. Od dnia jej rozpoczęcia każdy jest podejrzanym. Każdy może doprowadzić do miażdżącej klęski lub pyrrusowego zwycięstwa. Jednak tak naprawdę w grze liczą się tylko trzy osoby, cała reszta jest pionkami – bronią, którą można wykorzystać w każdej chwili.

W swojej najnowszej powieści Agata Rączka brawurowo połączyła elementy kryminału i romansu, na tle których w sposób niezwykle autentyczny przedstawiła skomplikowany proces dojrzewania jednostki i wkraczania w dorosłość. Jednocześnie uczy, jak ważne dla dziecka jest wsparcie rodziny, co przeżywa w dorosłym świecie zupełnie samo i jak miłość potrafi odmienić jego życie.


– Do Scotland Yardu przyszedł list od królowej. Treści nie przytoczę, Sena, jednak powiem, że dotyczył on legendarnej wręcz bestii, która swoją szarżę poczęła już w 1764 roku.
– Tak. Do 1767 siódmego mordowała ludność we Francji.
– W rzeczy samej. Do tej pory nie wiadomo, czym było to stworzenie, najczęściej mówi się o jakimś spisku, w którym uczestniczyli ludzie i tresowane zwierzęta, być może sprowadzone z innych regionów świata.
– A rozkazy?
– Bestia pojawiła się w Londynie. Nieważne, czym jest, mamy ją złapać i zabić.


Agata Rączka (ur. 25 II 1996 r. w Katowicach) – obecnie uczy się w gimnazjum nr 19 im. H. Sławika w Katowicach. Jej przygoda z pisaniem zaczęła się, kiedy jako ośmiolatka wygrała konkurs literacki na esej o papieżu Janie Pawle II. Mając 14 lat wydała debiutancką powieść Anioły upadają pierwsze, ilustrowaną przez nią samą. W tej chwili pracuje nad drugą częścią swojej najnowszej książki Pożyczony czas.

„Interesuję się muzyką oraz sztuką, uwielbiam rysować, a także śpiewać, jednak pisanie to moja pasja. Nigdy nie liczyłam na sukces, mimo to wydaję książki dzięki dobroci moich kochanych rodziców, ponieważ uważam, że jeżeli chociaż jedna osoba polubi mój styl, to będę więcej niż szczęśliwa. Moim zdaniem warto pisać, nawet tylko dla jednej osoby”.

Agata Rączka