Od kilku dni staram się napisać recenzję książki „Motyle i ćmy” Ewy Przydrygi, ale w głowie pomysłu brak. Sama nie wiem dlaczego, książka mi się podobała, lecz czuję pewnego rodzaju niedosyt, sama do końca nie wiem dlaczego. Mam nadzieje, że podczas pisania niniejszej recenzji uda mi się ustalić, o co dokładnie chodzi.

Słowem wstępu kilka słów o samej autorce. „Motyle i ćmy” są jej debiutem literackim. Pani Ewa jest rodowitą mieszkanką Poznania. Ukończyła filologię angielską, a obecnie pracuje jako nauczycielka oraz tłumacz języka angielskiego. Uwielbia zwiedzać Francję. Myślę, że właśnie z powodu tej miłości, część kryminału została osadzona właśnie tam.

Książka zaczyna się bardzo mocnym prologiem. Dowiadujemy się w nim o tragicznej śmierci polskiej maturzystki w Cannes. Prawda jest taka, że dwie przyjaciółki wmykają się nocną na imprezę do niedawno zapoznanych mężczyzn. Niestety na samym początku spotkania dostają narkotyk, jedna z dziewczyn – Sara zostaje brutalnie zgwałcona, a następnego dnia rano jej ciało zostaje znalezione przy porcie Vieux, nieopodal Bulwaru Nadmorskiego w Cannes.

Po tak tragicznym początku autorka przenosi czytelnika 10 lat do przodu. Poznajemy tutaj bliżej główną bohaterkę Julię. Kobieta mieszka obecnie w światowej stolicy mody – Paryżu. Od zawsze marzy o zostaniu projektantką mody. Jest u progu spełnienia swych najskrytszych pragnień. Dostaje propozycję przygotowania kolekcji dla znanego domu mody. Bardzo ciężko pracowała na zdobycie takiej możliwości, dlatego postanawia dać z siebie wszystko i uczynić swój debiutancki pokaz niezapomnianym. Czołowym projektem ma być przepiękna suknia wykonana z niepowtarzalnego materiału, ze złotych pajęczych nici. Od tego dzieła zależy „tak albo nie” Julii, oraz domu mody dla którego projektuje. Gdy wszystko wydaje się być dopięte na ostatni guzik, ktoś niszczy całą kolekcję kobiety. Dzieje się to miesiąc przez Paris Fashion Week, odbudowanie kolekcji wydaje się być niemożliwe. Nasuwa się też pytanie, kto stoi za tym czynem. Konkurencja? Czy może przeszłość projektantki, która zaczyna dawać o osobie znać. W tym momencie zaczyna się mroczna i pełna tajemnic wędrówka po zakamarkach przeszłości Julii. Nowe fakty sprzed 10 lat wychodzą na jaw, co za tym idzie śledztwo w sprawie śmierci Sary zostaje wznowione. Jak potoczą się dalsze losy projektantki, a przede wszystkim jak to wpłynie na jej rozkwitającą karierę? Koniecznie przeczytaj, aby się dowiedzieć.

Autorka bardzo ciekawie zbudowała postać Julii. Kobietą targają silne emocje, jest to postać skomplikowanej, silnej kobiety. Nie pozostawia nic samemu sobie, twardo dąży do wyznaczonego sobie celu. Na uwagę zasługuje też Gabrysia, siostra projektantki. Jest zwariowaną i charyzmatyczną postacią. Bardzo podoba mi się również pokazana siła siostrzanej miłości.
Na duży plus zasługuje główny pomysł pani Ewy. Osadzenie ciekawego wątku kryminalnego w świecie mody. Wydaje mi się, że nie spotkałam się wcześniej z takim tłem historii. Jest to dla mnie świetna odskocznia, a także odróżnienie książki na tle innych. Kolejnym pozytywem jest wplecenie wspomnień Julii. Odbywa się to na zasadzie, sama nie wiem, pamiętnika, może jakiejś retrospekcji. W każdym razie dużo wnosi do całości i uzupełnia brakujące wątki książki.

A teraz przejdźmy do minusów. Szczerze mówiąc nie za bardzo mam się do czego przyczepić, może tylko do tego, że po bardzo mocnym i wyrazistym wstępie mamy duże spowolnienie sytuacji. Co prawda jest to tylko chwilowe, ale jednak dość bardzo wrzuca się w oczy. Co więcej nie polubiłam postaci Adriena – narzeczonego Julii, ale to nie jest minus tylko moje subiektywne odczucie. Adrien jest prawnikiem, liczą się dla niego tylko pozory i to jak odbierany jest przez innych. Uważa, że trzeba żyć tak, aby inni postrzegali Cię pozytywnie, nie ważne są wyższe uczucia i potrzeby.

Po dogłębnej analizie książki dodaję ją do listy udanych debiutów i zachęcam wszystkich do przeczytania. Tak jak napisałam: osadzenie historii w świecie mody sprawia, że lektura staje się jeszcze bardziej przyjemna.

źródło: moznaprzeczytac.pl